— Selamlar Ahu. Nasılsın?
+ Teşekkür ederim, sen nasılsın?
— Ben iyiyim ve teybimi alıp seninle röportaja geldim.
+ Hoşgeldin. Buyur bakalım, sor. (gülerek)
— Evet, ilk sorumu soruyorum:
Ahu Tuğba, bu sabah kaçta kalktın?
— (gülerek) Birde… Çünkü, video seyrediyorum gazinodan geldikten sonra. Geç saatlere kadar, beşlere kadar falan oturuyorum. Herhalde bu ara kocam yok diye oluyor bunlar. (gülerek) Ay. ne terbiyesiz konuşuyorum, ahlâksız, ahlâksız.
— Kocan yok mu senin?
+ Kocam yok.
— Bir yere mi gitti?
+ Yok. evli değilim. Bu ara bakireyim. (kahkahalar)
— Zaman zaman mı bakire oluyorsun?
+ Gazino zamanlarında bakire olmayı tercih ediyorum. Yani böyle, genç kız kalmayı tercih ediyorum. Çünkü, koca talipleri çok artıyor.
— Eveet… Demek, geceleri video seyrettiğin için uykusuz kalıyorsun.
+ Telefonlar. Ama, ondan kurtulmanın yolunu buldum. Telesekretere bağlıyorum. Ertesi gün açıp dinliyorum, ohoo bir sürü aşk ilan edenler, küfür edenler.
— Evde başka neler yapıyorsun? Hani mutfak işleriyle falan ilgileniyor musun?
+ Hiç anlamam. Evliyken bir kere makarna yaptım, sosis kızarttım. İşte, onlar yemekse, ben de yemek yaptım.
— Şimdi, mutfak deyince ocaklar, tüpgazlar giriyor işin içine. Gaz maz deyince de aklıma geldi: OPEC’in son fiyat uygulamaları hakkında ne düşünüyorsun Ahu?
+ Ay. anlamadım, pardon?
— Petrol Üreten Ülkeler Topluluğu (OPEC)nun fiyat saptama politikası hakkında neler düşündüğünü öğrenmek istemiştim.
+ Valla, hiç ilgim olmadığı için bir şey söyleyemeyeceğim.
— Neyle ilgin yok?.. Petrolle mi?
+ (gülerek) Evet… (kahkahalar) Evet, petrolle ve Araplarla hiç ilgim yok!
— Ceyar’la (J.R.) ilgin var mı?
— Şimdi bu petrol konusunu şunun için sormuştum. Geçenlerde senin galiba bir Kuveytli petrol kralına 50 milyon liraya satıldığını okumuştum bir gazetede.
+ Evet, biliyorum. Aşiyan programı sırasında bir prenses takıldı.
— Prenses mi?
+ Ay. pardon, prens. Bir Arap Prens, tam onaltı gün devamlı geldi. İşte onu yakalayıp çektiler. Burada Sheraton Oteli’nde filan kaldı. Arap Prens.
— Peki, nasıl oldu bu iş? Verdi mi sana elli milyonu?
+ Valla, elli milyonu ben bir arada görmedim hiç. Lafta kaldıktan sonra, ben de sana Boğaz köprüsünü satın alayım.
— Çok mersi, zahmet etme.
+ (gülerek) Yani, şu anda satılmış değilim.
— Satılmayı matılmayı bir kenara bırakalım ve şimdiye kadar hiç kimseye sorulmamış ciddi bir soru sorayım sana: Evlilik hakkında ne düşünüyorsun?
+ Evlilik müessesesi çok adi bir müessese benim gözümde. Niçin diyeceksin.
— Diyeyim bari; niçin?
+ Şimdi ben. genç kızlarımıza veya genç hanımlarımıza bir şey öneremem. Yani, evde oturun, yemek yapın, çamaşır yıkayın, kocanız sizi boynuzlasın. Nasıl olsa döneceği yer şeyidir, yuvasıdır. Ben evlilik yaptım ama ne yaptığımı anlamadım.
— Haydaa!.. Şey yani, pardon! Demin tam tersini söyledin?
+ Söyledim ama o şakaydı. Yani, benim evliliğim gibi olmaz her evlilik. Evlilik kutsaldır. Ama benim yaşantımda evliliği sürdürmek de zor. Gece hayatı mece hayatı.
— Kurtulmak ister miydin o yaşantıdan?
+ Tabii. Mesela, benim kocam alt katta bir bakkal dükkanı işletse. ben de üst kattaki evimde otururum, hiç sesim de çıkmaz. Ama. olmuyor tabii.
— Bakkal koca mı olmuyor?
+ Hayır, bizim meslekte böyle rahat bir şey, rahat bir ilişki. Düzenli bir durum yok. Gazino bir âlem. Hani ,spor sergi sarayında bir konser falan olsa, halkla iç içe falan o zaman iyi.
— Gazinoya gelenler daha mı değişik?
+ Tabii. Adam gazinoya geliyor.
— Nasıl yani?
+ Yani, geliyor, şarkıcılara çiçekler miçekler. hediyeler. Şarkı dinlemekten çok acaba şu sanatçıyı nasıl şey ederim. Tanışırım, falan.
— Bu tiplere sanatçılar müsamaha ediyorlar mı?
+ O-hoo.. Çoğu hoş karşılıyor. Bunu yapmadım diyenlerin çoğu yalan. Hani böyle aile kadını falan. (kırıtarak taklit eder) “Aaa katiyeen… Ricaa ederiim..’’ Artık sanatçılarda bir dejenere olmuş, bunu rahatlıkla söyleyebilirim. Belki kıskanıyor, bok atıyor falan diyecekler ama.
— İstersen bunları yazmayayım?
+ Yoo, kimseden korkum yok. Kimse ekmeğimi vermiyor çok şükür.
— Başka ne gibi durumlar oluyor müşteri-sanatçı arasında?
+ Mesela, bakıyorsun ben Ahmet Efendi ile çıkıyorum. Hadi, öbür sanatçı da diyor ki, “Bu niçin Ahmet Efendi ile çıkıyor acaba?… Bu işte bir iş var.. Hadi ben de iş koyayım, adamı yiyeyim…” Derken tabii, adamı Playboy yapıyorlar, haberleri yok!
— Peki, sana da kıymetli hediyeler gönderen seyircilerin oldu mu?
+ Olmaz olur mu, deli misin sen.
+ (gülerek) O-hoo. Neler geldi bana. En son olarak yedi milyonluk çek geldi.
— Adresine mi? Posta havalesi ile mi?
+ Yok canım, sahnede verdiler ve yedi milyonluk çeki iade ettim.
— Karşılıksızdır diye mi?
+ Hayır, beni tanımadan Ahu ile beraberim ayaklarına yatmış. Bana verdi, ben de sahneden bas bas bağırdım.
— Şarkı mı söyledin?
+ Hayır yaa. adama bağırdım. At mı alıyorsun sen, eşşek mi alıyorsun! Yoksa, bakkaldan ekmek peynir mi alıyorsun, dedim.
— Bu arada çeki de verdin mi?
+ Tabii, çeki verdim ve bağırdım.
Kaynak: 1982, Erkekçe Dergisi
