Rolling Stone: Posterleriniz “Jurassic Park’ınkilerden daha fazla satıyor. MTV’de en çok sizin programınız izleniyor. Bu başarınız, bugünkü Amerikan gençliğinin durumuyla ilgili mi sizce?
— Hub bub, bub bub.— Hub bub, bub bub. Eee, soruyu tekrarlar mısınız?
Rolling Stone: Değişik bir şekilde sorayım. Bu sabah televizyonda bir psikolog heavy metal müziğin gençler üzerindeki korkutucu etkisinden bahsediyordu. Sizin bugünün gençleri üzerinde nasıl bir etkiniz var?
— Bugün günlerden ne?!
Böyle bir embesil diyaloğun kahramanları Beavis & Butthead’den başka kim olabilir ki? Tanrım. Tabii ki hiç kimse! Beavis ve Butthead, üç beş ay önce bizde de bazı bölgelerde yayına geçen dünyanın tek müzik televizyon kanalı MTV’nin iki beyin özürlü çizgi karakteri. Ama öyle böyle diil! Muhtemelen, -çizgi bile olsa- gördüpünüz göreceğiniz en moron ve en çirkin adamlar bunlar. Çok basit, ayrıntısız çizgilerle oluşturulmuş, sinirleri olabildiğince bozacak şekilde seslendirilmiş iki lombak yani! Beavis, sarışın ve Metallica tişörtlü olanı. Butthead’ın saçları kahverengi, tişörtü AC/DC baskılı, bir de ayrıca dişleri telli.
Beavis&Butthead’in babası Mike Judge karikatür çizmeye 12-13 yaşındayken başlamış. Şimdi 30 yaşında olan Mike, acaba hangi yıl karikatür çizimine el atmıştır?
a) Gel zaman git zaman
b) Zaman zaman
c) Kot pantolon ve sıradan tişörtüyle
Kafa dediğin işte böyle karıştırılır! Şimdi eğer konuya dönmemiz gerekirse, Mike’ın B&B’in o dehşet verici hikâyelerinin yaratıcısı olduğunu imkânı yok tahmin edemezsiniz diyecektim. Onun da zaten başarının başlangıç noktasıyla ilgili bazı rahatsızlıkları var. Öünkü Mike, bu kadar tanınmasını sağlayan “Frog Baseball/Kurbağa Beyzbolu” hikâyesi konusunda gülsün mü, ağlasın mı bilemiyor! Olay aynen şöyle cereyan ediyor: Bir arkadaşının “çizgi film” partisinde Beavis ve Butthead’ın bir bölümünü izlemeye başlıyorlar. Burada kurbağa tabii ki beyzbol topu rolünde. Partideki kızlardan biri önce ekrana, sonra Mike’a bakıyor ve “kurbağaya vurmayacak di mi?” diye soruyor. O esnada Black, pardon Butthead kurbağaya vuruyor. Kız şok geçiriyor tabii. Şimdi burada kızın bozulduğu nokta kurbağanın canlı olması (oysa o bir karikatür). Mike’ın bozulduğu nokta ise çocukluğundan beri her zaman hayvansever olarak tanınmasına rağmen, kariyerindeki çıkışın böyle bir hikâyeye denk gelmesi. Beavis&Butthead’ın başka herhangi bir bölümüne çatsa ne fark edecekti sanki? Çünkü, nasıl derler, her bölümü birbirinden tuhaf!
Bu yüzden bizim zübüklerin akibeti bugünlerde pek belirsiz. Çünkü beylerin en büyük hobilerinden biri orayı burayı, onu bunu “yakmak”. Ne yazık ki iki ay kadar önce beş yaşındaki bir hayranı B&B’seyrettikten sonra yatağında kibritle oynamaya başlamış ve evle beraber kız kardeşinin yanmasına sebep olmuştu. Bu nedenle her gece 18.00 ve 24.00’de yayınlanan yarımşar saatlik program, Amerika’da büyük tartışmalar yarattı. Çocuğun ailesi de yangın olayından MTV’yi sorumlu tutuyor. Eğer programın çocuğunuz üzerinde olumsuz etkiler yaratabileceğini düşünüyorsanız neden seyretmesine izin veriyorsunuz kardeşim?
Tamam, çocukları gerçekten etkileyebilecek bir program ama o da beş yaşında bir tıfıl yani! Beş yaşındayken senin koyduğun bir televizyon yasağını takmıyorsa zaten eğitememişsin demektir! Geçtiğimiz yıllarda benzer bir sorun Simpson’lar yüzünden yaşanmıştı. Bart, yani ailenin ufaklığı çocuklara kötü örnek olmuştu. Çocukların okula gitmemeleri ve ailelerine karşı gelmeleri gibi düzeni yıpratıcı alternatifler sunduğu ileri sürüldü. Sokakta rastlanıldığında kafa çevrilip uzaklaşılan aykırı tiplerin TV yıldızı olarak evlere girmeleri, “bazılarını” elbette rahatsız edecek!
Kaynak: 1993, Walkman Dergisi
