Binbir Gece Masalları’nda bu belki bu kadar kolay olmuştur amma Farah Diba’nın oturduğu sarayın kapısı hiç de kolay açılmadı. Dünyanın dört bir tarafından gelmiş yüzlerce gazeteci ve fotoğrafçı Tahran’da karargah kurmuş ve sarayı abluka altına almıştı. Paris’ten geldiği gün biraz gevşek davranan protokol, Farah Diba’nın saraya girmesiyle insafsız bir şekilde sıkılaşmış ve aşılma bir mania halinde gazetecilerin önüne dikilmişti.
Çalmadığım kapı, yoklamadığım aralık ve baş vurmadığım kimse kalmadı. İran’a geldiği gün ayaküstü birkaç gazeteciye söylediği birkaç sözden başka basının hiçbir mümessiliyle görüşmemiş bu sevimli ve güzel kızı <Hayat okuyucularına tanıtmak için Tahran’da dört döner çırpınırken birden bire talih yüzüme güldü. Hiç beklemediğim bir anda, telefonda bir ses: “On dakika sonra Farah Diba, HAYAT ekibini kabul edecektir. Lütfen saraya gelin!> dedi ve derhal arkasından, <Esas kapıdan değil, Valide Kıraliçe’nin oturduğu sarayın yan sokağa bakan kapısından> diye tembih etti.
Hayat fotoğrafçısı Suavi Sonar’la hemen hareket ettik. Kapıdan itibaren nöbetçiden nöbetçiye devredilerek saraya kadar geldik. Bizi mükemmel bir İstanbul Türkçesi ile konuşan bir teşrifatçı yukarıda Farah Diba’nın oturduğu kısma götürdü. Burası Ana Kıraliçe’nin oturma salonuydu.
çerçeveleyen simsiyah saçlarıyla İran mitoloji kitaplarını süsleyen güzellerden biriydi sanki.
Müstakbel kıraliçenin güzelliğini modern ve klasik ölçülere vuracak olursak belki tam değeri elde edemeyiz. Tabii bir yetmiş iki boy, incecik bir bel, mevzun bir vücuda aşırı bir nezaket, samimiyet ve zarafet ilave ederseniz Farah Diba hakikaten güzeldir.
Az sonra müstakbel imparatoriçe zarif, edalı ve çok ahenkli bir yürüyüşle içeri girdi. Farah Diba, resimlerinden çok daha güzel ve ince bir kız. Bir divan şairi olsaydım, Farah Diba’yı <Servi boy, gül endam> diye anlatırdım. Hafız’ın memleketinin kıraliçesi için de bundan güzel bir tarif olabilir mi?
★
Farah Diba kendisinin moda haline getirdiği meşhur saç tuvaletiyleydi. Koyu kestane rengi gözleri, mat teni, dolgun dudaklı ağzı, bembeyaz dişleri ve bütün bu güzel ve ince uzuvları Kendisine HAYAT mecmuasını ve bilhassa İstanbul ziyareti sırasında Suavi Sonar’ın çektiği ve HAYAT tarafından basılan renkli resmi gösterdik. Gülerek:
– Hakikaten çok güzel dedi. Ve arkasından: “Ne yazık ve yalnız Azerbaycan Türkçesi konuşuyorum. Bu da İstanbul Türkçesi’nden çok farklı” diya ilave etti. Farah Diba’nın üzerinde Dior modeli, ördekbaşı yeşil kadifeden, kuyruklu bir tuvalet vardı. Şu şahane tuvaletin tek süsü belinin üzerindeki beyaz satenden bir fiyonktu. Bu fiyongun tam ortasında büyük bir pırlanta iğne pırıl pırıl parlıyordu. Müstakbel İran Kıraliçesi’nin kulaklarında aynı parıltıyla gözleri kamaştıran uzun pırlanta küpeler bileğinde bir bilezik ve parmağında Şah’ın nişan yüzüğü olarak takmış olduğu on beş milimetre kutbundaki mavi menevişli pırlanta tek taş yüzük vardı.
Farah Diba, kendisine iyi dileklerde bulunan mektup ve telgraflarla tebrik eden bütün Türk genç kızlarına, HAYAT mecmuası vasıtası ile teşekkür etmemi tembih etti ve tam bu sırada bir poz daha resmimi çeken fotoğrafçımızın Türkçe olarak:
– Flaş çalışmadı! demesi üzerine,
+ Bakın, bunu anladım, dedi.
Müstakbel Kıraliçeye uzun ve mesut yıllar dileyerek veda ettik.
Kaynak: 1959, Hayat Dergisi
