Hava soğuk, Kemal Sunal çöpçü giysileri içinde tir tir titriyor. Ayşen Gruda’ya biraz önce evlenme teklif etmiş. Bir evde hizmetçilik yapan «Gruda» bu teklifi kabul etmiş. Bütün bu olanlar Ayşen’in evin çocuklarını parka götürdüğü sırada olmuş. Kemal de sevincinden çocukları çöpçü arabası bindirip sevinçle koşturuyor. İşte biz setteyken bu sahnelerin çekimi sürdürülüyordu.
Senaryo Umur Bugay’ın. Görüntü yönetmeni Erdoğan Engin. Oyuncular ise Kemal Sunal, Ayşen Gruda, Şener Şen, Madelet Tibet, Türker Tekin. Ekibinden de anlaşılacağı gibi sezonun ilginç filmlerinden biri olacağa benziyor «Çöpçüler Kralı». Gene ilginç bir başka şey de, film çekiminde Zeki Ökten’in zaman zaman gizli kamera kullanması. Yani bazı sahneler tarif edilerek çekilmiyor, sokaktaki insanın haberi olmadan çekiliyor. Örneğin sokaktan geçen bir satıcı, pencereden çarşafını silkeleyen bir kadın ve bu gibi bazı ayrıntılar. Biz aradayken tanık olduğumuz ufak bir olaya da değinmeden geçemeyeceğiz. Ayşen, çocukları çöpçü arabasından teker teker alıyor, ellerinden tutup apartmanına girecek, dönüp Kemal Sunal’a «Bay bay» demesi gerek. Zeki Ökten, bu «Bay bay»ın yerini belirlemek için Ayşen’e rol tarif ediyor.
Sinemacılıkta yönetmenlik hiç kolay değil
Çöpçüler Kralı filminin yönetmeni Zeki Ökten, 1941 yılında İstanbul’da doğmuş. Lise öğrenimini Haydarpaşa Lisesi’nde tamamlamış. Sinemaya olan ilgisi de aynı yıllarda başlamış. Sinema konusunu şöyle aktarıyor:
— Benim ustam Atıf Yılmaz. Önceden kendim yönetmen olmak istiyordum. İşi öğrendikçe başlamayı geciktirdim. Yetişmeden bir işe yüklenmek yanlış olacaktı. Dokuz yıl asistanlık yaptım. Yönetmen olmak için bu kadar yıl boyunca asistan olmak yeterli değil bence. Bol bol film seyretmek, bol bol okumak ve en önemlisi de kendi ülkemin insanlarını tanımak gerek diye düşündüm. Sinema kitapları, teorik kitaplar, bilimsel kitaplar, romanlar. Hepsinin ayrı ayrı yararı var.
Genç yönetmenlerin kendilerine özgü sorunları var mı sinemamızda?
— Sinemamızın sorunları yok değil elbet. Genci, ihtiyarı telaş sarıyor. İşi olanları olmasına rağmen sakin yürütmek istiyorsun. Mümkün olduğu kadar yanlış yapmamaya çalışıyorsun. Bunun ne kadarı doğru? Ne kadarını iyi yapabiliyorsun? İstediğin konuda film çekebiliyor musun? Çalışma süren zaten kısıtlı. Bir de işin bütçesi de var. Bu kadarı bile yetmez mi durumu anlatmaya?
Kaynak: 1978, Hayat Dergisi
