19’uncu yüzyılda yaşamış dâhi ressam Leonardo da Vinci’nin ölümsüz eseri «Mona Lisa»nın Türk sinemasındaki çocuksu yüzlü benzeri Aysun Güven, Yeşilçamlı yapımcıların üzerinde uzun vadeli yatırım projelerine giriştikleri yepyeni, taptaze bir yıldızdır. Güven, sinema uğraşında açık saçık filmlerde peşpeşe başrol oynamaktansa seyirciye mesajı olan filmlerde oynamayı tercih ediyor. Bu sayfalarda, ünlü resim dâhilerinin ilham perisi olacak güzellikteki Aysun Güven’i değişik çerçeveler içinde, muhtelif pozlarda görüyorsunuz.
LEONARDO DA VINCI VE MONA LISA
Floransa’ya henüz ayak basmıştı ki, Francesko del Gioconda adında bir kişizade kendisini ziyaret ederek karısı Mona Lisa’nın portresini yapmasını rica etti. Leonardo bu portre ile tam dört yıl uğraştı. Sonunda sanat tarihinin en büyük eserini verdi. Sanat tarihçilerine göre böyle yaratılmıştır o, yüzünden asılar boyu silinmeyen tebessümüyle «Mona Lisa» ya da diğer adıyla «La Gioconda»
Orta çağın karanlık devirlerini kapayıp rönesansın ışığı altında sanata yepyeni bir istikâmet vermiş olan Raphael Michelangelo, Titian, Bruegel, Rubens, Rombrandt, El Creco, Velasquez gibi ressamların başında gelmektedir. Leonardo da Vinci işte bu sanat dehası yeryüzüne gelmeseydi bugün «Mona Lisa» olmayacak, çevirdiği iki filmle yıldızlık yolunda ilerleyen Aysun Güven de çocuksu yüzündeki donuk güzelliğiyle «Mona Lisa»ya benzetilmeyecekti.
Leonardo da Vinci 1500 yılında Cesar Borgia’nın emrinde saray başressamı ve mimarı olarak çalıştı. 1501’de Floransa’da iken Sultan II. Bayezid’in isteği üzerine hazırladığı «Boğaziçi Köprüsü» projesi de bu sıralara rastlar. Ama bu proje tatbik edilemedi. Buna müteakip bir seyahate çıkan Leonardo da Vinci, 1502’de tekrar Floransa’ya geldiği zaman sanat dünyasının en büyük eserlerinden birini dahi kendi bile bilmezken, çok değil, bundan iki sene önce Yeşilçam’da Mona Lisa’ya benzetilen Aysun Güven de sinemaya geçeceğini bilmiyordu. Hatta aklının ucundan bile geçmiyordu. Zira Aysun Güven, mutaassıp bir ailenin çocuğuydu. İyi yetiştirilmiş, iyi terbiye görmüştü. Tahsiline devam edememek gibi bir mecburiyet hâsıl olunca, öteden beri yapılan fotomodellik teklifini kabul etmişti. Objektifler bu enfes yüzü tespit etmek için birbirleriyle yarışırlarken Aysun Güven kendini sinemada bulur.
BENZERLİĞİN BÖYLESİ
Yeşilçam’ın çocuk yüzlü Mona Lisa’sı Aysun Güven’in benzerliği yalnız bu ünlü tabloyla değil, tablonun yaratıcısı Leonardo da Vinci’nin keşfedilmesiyle de benzerlik gösterir. O güne kadar sazla, şiirle, fizik ve matematikle uğraşan Leonardo arada bir bazı resimler çizerdi Bir gün babası bu resimleri alıp, o devrin ünlü resim hocası Andra del Verocchio’ya götürür. Resimlere hayran kalan Verocchio, istikbâl sezdiği Leonardo’yu hemen yanına çırak alır. 15 yaşındaki Leonardo’nun hocası «İsanın Vaftizi» isimli yeni bir tablo yapmaktadır o sırada. Yeni çırağın ilk işi de, tablonun sol üst köşesine bir melek resmi yerleştirmektir. Leonardo, aldığı bu vazifeyi akşama bitirdiğinde, koyu-kasvetli renklerin hâkim olduğu muazzam tablo, bu minicik meleğin ışıl ışıl renkleri arasında sanki eriyip kayboluvermişti. Ünlü hoca, bu olağanüstü kabiliyetli çocuğun karşısında hürmetle eğilirken, ileriki yıllarda ölümsüz eserlerin yaratıcısı olacak olan Leonardo, hakikî mesleğini bulmuş oluyordu.
AYSUN GÜVEN’İN ŞANSI
Mitolojik bir güzelliğe sahip olan Aysun Güven’i, Lütfi Akad ustanın Saltuk Film adına yönettiği «Irmak» filminden tanıyoruz. Gelecek yılların başı çeken yıldızları arasına girecek olan Güven, yalın ve duru oyunculuğuyla sinema çevrelerinin dikkatini çekmişti. Diğer filmi de bir kan davasını konu alan «Korkusuz Aşıklar»dı.
★
Bu arada kendisini eğitip yetiştirmeye çalışıyor. Fırsat buldukça sinema hakkındaki her türlü bilgiyi dağarcığında toplamak için gayret gösteriyor. Yeşilçam’ın çocuk yüzlü Mona Lisa’sı, eğer o resim dâhilerinin yetiştiği 15’inci yüzyılda, ya da onlar çağımızda yaşamış olsaydı ne olurdu dersiniz? Olacak şeyi söyleyelim. Aysun Güven’i fırçalarıyla ölümsüzleştirmek suretiyle paha biçilmez sanat eserleri yaratacaklardı ve her gün milyonlarca insan müzelerde ona «Mona Lisa» gibi hayranlıkla seyredeceklerdi. Tıpkı şimdi sinemada olduğu gibi.
Kaynak: 1973, SES Dergisi
