Ayşecikte okumaya, bir şeyler öğrenmeye karşı müthiş bir merak var. Daha şimdiden İngilizceye başlamak üzere faaliyete geçmiş. Ayrıca bir bale okulundan da ders alan Zeynep Değirmencioğlu bu gidişle birkaç sene sonra karşımıza her bakımdan mükemmel bir perde yıldızı olarak çıkacak.
Eylül ayında sevinilebilecek en güzel olay okulların açılmasıdır. Okul deyince nedense sadece ilkokullar siyah önlüklü, beyaz yakalı talebeler gelir insanın aklına. Yağan hafif bir yağmur eşliğinde foto muhabir arkadaşımızla beraber Osmanbey’den hızla aşağıya gideceğimiz yer Şişli Özel Mektebi. Şimdiye kadar birçok çocuğun eğitiminde ilk basamak olan okulun bu seneki talebe kadrosunda küçük yaşına rağmen, tüm Türkiye’de herkesin sevgilisi haline geliveren bir çocuğun da ismi var. Mektebin kayıt defterine Zeynep Değirmencioğlu diye geçen yeni öğrenciyi sinemaseverler Ayşecik diye tanıyorlardı.
Okula geldiğimiz zaman küçük sanatçı henüz meydanlarda gözükmüyordu. Beklemek üzere oturduğumuz odada mektep müdürü dört günlük talebesi hakkındaki intibalarını bize söylerken çok memnun görünüyordu:
— Vallahi Ayşecik çok zeki ve çok uslu. Ne denirse densin derhâl anlayıp yapıyor. Bilhassa okumaya o kadar büyük merakı var ki. İnsan hayret ediyor.
Bu esnada bahçeden sevinç çığlıkları yükseliyor. Merakla pencereye koştuğumuz zaman teneffüste bulunan çocukların kapıya doğru hızla koştuklarını görüyoruz. Adeta birbirleriyle yarışıyorlar. Bir şöhrete, bir yıldıza ilk önce erişmenin zevkini duyabilmek için yapılan bu mücadelede belki de Ayşeciğe yapılan sevgi tezahürünün en candan olanı. Zeynep bir elinde çantası, diğer eliyle de babasının elini tutmuş, üzerine doğru büyük bir süratle gelen çocuklara gülümseyerek bakıyor. Kendi akranlarının gösterdiği bu gerçek sevgiden çok memnun kalmıştı. Biraz sonra biz de, müdür ve hocalarla birlikte Ayşeciğin yanına gidiyoruz.
Babası Hamdi Bey bizi görünce hem şaşırıyor hem de bayağı memnun oluyor. Bir baba için iftihar vesilesi bu. Ama küçük Zeynep ile iftihar eden sadece babası mı? Annesi, biz, öğretmenler çocuk, büyük herkes ondan kıvanç duyuyor. Zeynep, her zamanki ciciliği üstünde gülüyor ve gülüyordu. Kendisini sevenlere verdiği en iyi mukabelesi onun bu şipşirin gülümsemeleriydi.
★
Okul müdürünün söylediği gibi okumaya, öğrenmeye karşı müthiş bir merakı var Zeynep’in. Daha şimdiden İngilizceye başlamak üzere faaliyetlere başlamış. Ayrıca bir bale okulundan da ders alan Ayşecik, bu gidişle birkaç sene sonra karşımıza mükemmel bir perde yıldızı olarak çıkacak.
★
Zeynep, mektekte apayrı bir hava teneffüs ettiğini, okul hayatının bambaşka olduğunu anlatıyor. Beraberce okulu geziyoruz. Yemekhane, okuma odası ve müzik odasnıı dolaşıyoruz. Zeynep, okul hayatına fazlasıyla ısınmış. Zaten o kendisindeki büyük kabiliyetiyle her yere uyabilen bir kız. Bir anda kendini sevdirebiliyor.
AKŞAM TEKRAR GÖRÜŞÜYORUZ
Maçka’da bir apartmandayız. Sabahki yağmur hâlâ dinmemiş. Üstümüzden sular damlıyor. Zile basıyoruz. Bize kapıyı açan Ayşeciğin annesi Belkıs Hanım oluyor. Buyurun diyor, salona giriyoruz. Zeynep ortalıkta yok. Meğerse yemek yiyormuş. Evde bizden başka misafir olarak dayısı Erdoğan Tüneş var. Onlar yemek yerlerken biz babasıyla konuşuyoruz:
— Hamdi Bey, Ayşeciğin okula devamı nasıl olacak? Tahsili film çevirmesine mani olmayacak mı?
+ Hayır. Zaten okul müdürüyle konuştuk. Bize lâzım gelen her türlü kolaylığı gösterecek.
— Okumaya karşı hevesi nasıl?
+ Biliyor musunuz? Okumayı müthiş seviyor. Daha şimdiden 6 rakamlı sayıları bile okuyor ve kolayca yazıyor.
Kaynak: 1961, Artist Dergisi
