Masasının üstü mektuplarla dolmuştu. Mektuplar, tebrikler, yeni yıl dilekleri. Türkan Şoray, koca yığının içinden çekip aldığı bir mektubun son satırlarını okuyordu:
— İşte böyle sevgili Türkan ablacığım. Rahatsız ettiğim için tekrar özür dilerim. Yeni yılınızı, böyle mektuptan değil de, evinizde sizi ziyaret ederek kutlamak isterdim. Ama ben vatanî görevimi yapıyorum. Birliğimden ayrılmam imkânsız. Siz de buraya gelemeyeceğinize göre, yeni yılınız kutlu olsun.
Güzel yıldız, elindeki mektubu katlayıp masanın üzerine bıraktı. Gözleri buğulanmıştı. Nedense aldığı her asker mektubu onu bir başka duygulandırırdı. İçi burkulur, bir tuhaf olurdu. Türkan Şoray’ın üzüntüsü bu defa uzun sürmedi. Az önce buğulanan gözleri birden parladı. Kendi kendine mırıldandı:
— Neden olmasın? Çıkarım komutanlarının önüne, gelen mektupları gösterir ve onlarla birkaç dakika birlikte olmak için isterim. Derim ki: «Sayın komutanım, asker kardeşlerimin yeni yıl tebriklerine mektupla değil, bizzat cevap vermek istiyorum. N’olur, bu isteğimi yerine getirin.»
Ahhh bir asker olsaydım!
Türkan Şoray, gerekli izinleri alabilmek için iki gün uğraştı. Davutpaşa’daki 66’ıncı Tümen’e bağlı 23’üncü Mekanize Alay Komutanlığı’nı ziyaret etmeyi düşünmüştü. Önce alay komutanı Kurmay Albay Ali Kuşçuoğlu ile görüşüp kendisine bu konuda yardımcı olunmasını istedi. Neticede yıldızın arzusu kabul edildi.
Kışlaya Bir Yıldız Düştü
Türkan Şoray, Davutpaşa’daki 66’ıncı Tümen’in nizamiye kapısından bir tatil günü girdi. Görecektiniz heyecanı, curcunayı. Yolu sık sık kesiliyor, Mehmetçikler yıldıza «Hoş geldiniz» diyebilmek için birbirlerini çiğniyorlardı. Kışla bayram havasına bürünmüştü. Türkan Şoray çevresindeki gülen yüzleri gördükçe:
— Ahh, ben de asker olabilseydim. İnanın başka bir şey istemezdim diyordu. Şöyle, elbiseleri giyip bir de ayağıma botları çekince, çakı gibi bir Mehmetçik olurdum. Sonra komutanımın önüne geçip, takk diye ayaklarımı vurarak selamımı çakardım. Hayatımda belki de ilk kez erkek olmadığıma üzülüyorum!
«Merhaba Asker» değil «Merhaba Kardeşlerim»
“Kışlalar doldu boşaldı bugün” diye başlayan bir türlü vardır. Tıplı bu türküde olduğu gibi, kışla o gün doldu doldu boşaldı. Mehmetçikler, yıldızın bir an önce gazinolarını ziyaret etmesini sabırsızlıkla bekliyorlardı. Şoray’ı soracak olursanız, o da aynı sabırsızlık içindeydi. Acaba, ilk defa ayak basacağı bir askerî birliğin Erat Gazinosu nasıl bir yerdi? Mektuplardan arkadaşlık kurduğu Mehmetçikler kendisini nasıl karşılayacaktı. Bütün bu düşüncelerin etkisi altında, alay komutanının odasında yudumladığı kahvesini yarım bıraktı ve doğrulup:
— İsterseniz gidelim, dedi.
Duvarları pırıl pırıl yağlıboya ile boyalı, bir köşesini akvaryumun süslediği madenî masalarda Mehmetçiklerin çeşitli oyunlar oynayıp, sohbet ettiği Erat Gazinosu, Şoray’ın ağzını açık bıraktı. Şaşkınlığından söyleyecek bir söz bulamamış olmalı ki, ancak bir süre sonra, «Merhaba kardeşlerim» diyebildi.
Beraberlik kısa sürdü
Türkan Şoray bir saatliğine ziyaret ettiği askerî birlikten ayrılırken, Mehmetçikler yıldızı uğurlamak için bahçeyi doldurmuşlardı. Binlerce el aynı anda havaya kalkıyor, binlerce ağız arkasından:
— Yine bekleriz. Bizleri unutmayın! diye sesleniyordu.
Türkan Şoray ise şöyle karşılık verdi:
— Şu anda sizlerden ayrılıyorum ama gönlüm sizlerle beraberdir. Mektuplarınızı bekliyorum.
Kaynak: 1971, Hayat Dergisi
